دستگاه تنفس مصنوعی

ونتیلاتور یا پشتیبان تنفسی یک دستگاه مکانیکی است که در صورت بروز مشکلی در تنفس شما و کمبود اکسیژن در خون، برای شما استفاده می‌شود. این وضعیت مشکل تنفسی به عنوان شکست تنفسی شناخته می‌شود. ونتیلاتورهای مکانیکی دستگاه‌هایی هستند که به عنوان بالوهای هوا عمل می‌کنند تا هوا را وارد و خارج ریه‌های شما کنند. تنفس پزشک و تنفسی که توسط ونتیلاتور به شما داده می‌شود، توسط منشی تنفسی و دکتر شما تنظیم می‌شود تا کنترل کنند چقدر و چقدر از هوا به ریه‌های شما فشار داده شود.

ممکن است یک ماسک برای شما قرار داده شود تا هوا را از ونتیلاتور به ریه‌های شما برساند. یا اگر مشکل تنفسی شما جدی‌تر است، ممکن است نیاز به لوله تنفسی داشته باشید. وقتی آماده شدید تا از ونتیلاتور خارج شوید، تیم درمانی شما به شما کمک خواهد کرد تا تدریجاً از پشتیبانی ونتیلاتور کاسته شوید تا بتوانید به تنفس خودتان بپردازید.

ونتیلاتورهای مکانیکی اصولاً در بیمارستان‌ها و در سیستم‌های حمل و نقل مانند آمبولانس‌ها و حمل و نقل هوایی اورژانس استفاده می‌شوند. در برخی موارد، اگر بیماری به طولانی مدت باشد و مراقبان در خانه آموزش ببینند و منابع مراقبتی و پرستاری کافی در خانه وجود داشته باشد، می‌توانند در خانه نیز استفاده شوند. بودن در ونتیلاتور ممکن است شما را در برابر عفونت ریه، آسیب به رباط صوتی و سایر خطرات یا مشکلات دیگر حساس‌تر کند.

تصویری که نشان می‌دهد یک تنظیم استاندارد برای ونتیلاتور مکانیکی در یک اتاق بیمارستان است. ونتیلاتور هوای گرم و مرطوب (یا هوایی با اکسیژن اضافی) را از طریق لوله تنفسی (همچنین به عنوان لوله تراشه‌ای شناخته می‌شود) یا یک ماسک چسبیده به بدن بیمار به او تزریق می‌کند.

چه کسی به ونتیلاتور نیاز دارد؟

به طور کلی، افرادی که مشکلات جدی تنفسی دارند و نمی‌توانند به تنهایی تنفس کنند ممکن است به ونتیلاتور نیاز داشته باشند. برخی از شرایطی که می‌تواند به نیاز به ونتیلاتور منجر شود عبارتند از:

1. شکست تنفسی: در صورتی که سیستم تنفسی بدن نمی‌تواند به طور کافی اکسیژن به ریه‌ها ارسال کند یا دیواره‌های ریه‌ها نمی‌توانند اکسیژن را به خون منتقل کنند، ممکن است به ونتیلاتور نیاز باشد.

2. آسیب ریه: مشکلاتی مانند آردی، عفونت ریوی شدید، عفونت کروناویروس (COVID-19) و عوامل دیگر می‌توانند به آسیب ریه و نیاز به ونتیلاتور منجر شوند.

3. بیماری‌های عضلانی: برخی بیماری‌های عضلانی و عصبی مانند التهاب عضله، اسکلروز چندگانه، ضعف عضلات و بیماری الزایمر می‌توانند باعث مشکلات تنفسی شوند که نیاز به ونتیلاتور دارند.

4. آسیب مغزی: در صورتی که آسیبی به مغز وارد شود و قسمتی از مغز که کنترل تنفس را بر عهده دارد تحت تأثیر قرار گیرد، ممکن است به ونتیلاتور نیاز باشد.

5. عمل جراحی: در برخی عمل‌های جراحی که با بیهوشی کلی همراه هستند، بیمار به ونتیلاتور نیاز دارد تا تنفسش را کنترل کند.

چه مدت میتوان تنفس بیمار را با ونتیلاتور ادامه داد؟

طول مدتی که می توانید روی دستگاه تنفس مصنوعی (مکانیکی) قرار بگیرید، به دلیل علت استفاده و مدت زمان مورد نیاز بستگی دارد. ممکن است این مدت زمان تنها چند ساعت، چند روز، چند هفته و در موارد نادر، چند ماه یا سال باشد. بهتر است ایده آلًا زمانی که بر روی دستگاه تنفس مصنوعی هستید، به حداقل برسد. تیم درمانی شما روزانه یا بیشتر از این، توانایی تنفس بدون کمک را آزمایش خواهد کرد.

در کل، اگر نیاز به برقراری اتصال به دستگاه تنفس مصنوعی برای مدت طولانی (حدود ۲ هفته) وجود داشته باشد، پزشک ممکن است شما را از لوله تراشه به لوله در گردن (تراشئوستومی) منتقل کند.

مهم است که بدانید هر پروسه درمانی بستگی به شرایط و مورد شما دارد و پزشکان شما می توانند به شما توضیح دهند که چه انتظاری داشته باشید و چگونه برای مراقبت از خودتان در طول بازیابی اقدام کنید.